a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 #

the bad poetry social club (grc) – la haine كلمات اغاني

α. επίθετη

κι άλλος ένας
κι ακόμη ένας
κι ακόμη τόσοι, πολλοί ακόμη
που κάθε φορά φαίνονται ακόμη
περισσότεροι απο την τελευταία—
_
π.ι.ε.β

αθήνα
βικτώρια
και τα σκουπίδια μυρίζουν
και τα αυτιά μου βουήζουν
δίνουμε όλοι τα χέρια
και αντί να φτύσουν πριν τα δώσουν την παλάμη
γυρίζουν και φτύνουν πίσω από του άλλου την πλάτη
βαλκάνια
ελλάδα
δεν θέλω το χειροκρότημα του ίδιου κοινού που επιβραβεύει ψεύτες και ρουφιάνους που εκπροσωπούν κλέφτες και μαχαιροβγάλτες
μια τέχνη νεκρόφιλη
με δασκάλους που απλώνουν χέρι πάνω σε μαθητές και εκείνοι σιωπούν για μια καριέρα που σύντομα θα τους κάνει σταρς ναι στο τρελοκομείο
με παραγωγούς και ιδιωκτήτες που εμπορεύονταν και την μάνα τους αν έκοβε εισιτήρια
με καλλιτέχνες που κρύβουν τους ανθρώπους που αγαπούν και πληρώνουν άλλους για βιτρίνα μην χαλάσει η εικόνα τους και τους αποκλείσουν από τους πομπούς και κλείσουν οι δέκτες
μαιντανοί, τηλεπερσόνες, κωμικοί, youtubers, influencers
πληρώνονται με likes και καρδιές
ρε μαλάκα έχεις δει ποτέ σου καρδιά είναι σαν βουτηγμένη στο αίμα μπουνιά
πλανήτης γη
ευρώπη
μη μου μιλάς για θεό
και να υπάρχει δεν μου κάνει
μόνος θεός τα αγέννητοι γράφω για αυτούς και διαβάζω μόνο νεκρούς
μη μου μιλάς για ανθρώπους
υπάρχουν και δεν μου κάνουν
μόνοι άνθρωποι μου αυτοί σήκωσαν το κορμί τους ενάντια στο ρεύμα και τους καιρούς και αν έπεσαν θα συνεχίζω να αγαπάω αυτούς
μην μου μιλάς
τρέχα ή απέναντι ή μαζί μου
_
fâné
αυτό είναι για εμάς
αυτές οι λέξεις είναι για εμάς που μάθαμε να βογγαμε πριν ακόμα μιλήσουμε
αυτό είναι για εμάς που δεν φτάναμε καλά καλά να ανάψουμε το φως της κουζίνας, και δεν υπήρχε κάνεις γύρω να το κάνει
αυτό είναι για εμάς που αφήσαμε κολασεις πίσω απ τις πόρτες μας για να χαμογελάμε σε άγνωστους μέσα σε λερωμένες ποδιές
αυτό δεν είναι τέχνη
είναι ένα χάδι στο μάγουλο όταν μπουκωνομασταν με κρύους καφέδες με μπόλικη ζάχαρη, για να ξεχάσουμε μαζί νύστα και πείνα
είναι μια αγκαλιά όταν πιεζαμε τα μιλιγκια μας μπας και μας πάρει ο ύπνος και προλάβουμε να κλείσουμε τρίωρο
είναι ένα χαστούκι από την αντανάκλαση μας τη στιγμή που κατεβάζουμε βιταμίνες σαν καραμελες, πείθοντας το κεφάλι μας πως η θερμοκρασία που ανεβαίνει είναι ο καιρός και όχι εμείς
είναι ένα φτύσιμο γερό σε όλες τις συγγνώμες που ποτέ δεν αξιζαμε να πούμε, και σε όλες αυτές που αξιζαμε και πότε δεν ακούσαμε
είναι μια γερή κλωτσιά σε όλα όσα μας τρομάζουν στο γυρισμό για το σπίτι μετά τις 12
και ένα γερό κωλοδαχτυλο σε απλήρωτους λογαριασμούς, άδεια ψυγεία, ανθρώπους άφαντους και οικογένειες απούσες, σχέσεις τοξικές, τραγούδια που φοβόμαστε να ακούσουμε ξανά και βραδιά αξημέρωτα σε μέρη που δεν θυμόμαστε καν πως να επιστρέψουμε
είναι ένα καταφύγιο λέξεων
είναι ένα μέρος να γυρίσουμε όταν νυχτώνει, μια σελίδα να μας σκεπασει και πέντε λέξεις να καθίσουν στο προσκεφαλι μας
_
a. επίθετη

αν θα έπαιρνες μια συμβουλή μακάρι να ήταν:
άσε τα ποιήματα σου στο σπίτι
μέχρι να θες πραγματικά να τα διαβάσεις
άσε τα ποιήματα σου στο σπίτι
μέχρι στ’ αλήθεια να θες να τα ακούσουν
ίσως χρειάζεται αρκετή
παραπάνω
απόγνωση
και ίσως χρειάζεται να έχεις φοβηθεί
πως μπορεί και να πεθάνεις
απ’ τον πόνο
ή μπορεί
ίσως απλά να χρειάζεται να αποφάσισες
να πουλήσεις τον θάνατο της μάνας σου
και τις πληγές που έκανες στον δρόμο
απλά και μόνο για να επιβιώσεις
ακόμη κι αν οι συμβάσεις μας
δεν μας βγάζουν
τους πιο τίμιους, και σίγουρα όχι
τους πιο κερδισμένους
τουλάχιστον κάποιοι
έστω κι έτσι μπορούν
και φοράνε τα ποιήματα τους
σα γαλόνια
ή σαν ρούχα
που τους κάνουν να φαντάζουν δύο μέτρα
κι όχι
εγώ σίγουρα δεν ζω από την ποίηση
σίγουρα δεν ζω την ποίηση
ούτε κι εκείνη μ’ αγκάλιασε ποτέ
παρολ’ αυτά την έχω βρει εκεί
στα χειρότερα
στα γραφεία τελετών
στις φέρμες στην κυψέλη
στα καλοκαίρια που θες να ξεκολλήσεις
την σάρκα σου από πάνω σου
γιατί αν τα ηλιοβασιλέματα σας
ήταν ποίηση
δεν θα τα βλέπατε τόσο συχνά
πως να αγκαλιάζει εσάς η ποίηση
όταν εσείς
δένετε τα ποίηματα σας σε καρέκλες
βασανιστηρίων
μέχρι να σας βγάλουν νόημα
η ποίηση μόνο μπορεί μόνο να σας εκδικείται
και πάντα θα εκδικείται
όσους μιλάνε σα να την ξέρουν
αυτούς που λένε πως την γάμησαν
χωρίς να την δουν ποτέ
όσους της μιλάνε για
το κασέρι και τα φράγκα που δεν έχουνε πιάσει
ούτε σ’ όνειρο
αυτούς που της μιλάνε
για τον στενάχωρο καιρό
θέλοντας στην πραγματικότητα
απλά να της πουν πως
δεν τους σηκώνεται πια
_
moody
μόνοι τους τα φαντάζονται
μόνοι τους τα γράφουν
μόνοι τους τα διαβάζουν
μόνοι τους τα καταλαβαίνουν
κανείς δεν ενδιαφέρεται
για άλλη μια µέτρια ιστοριούλα
για τη μέτρια κυριακάτικη καταθληψούλα τους
γραμμένη χρησιμοποιώντας 200 περισσότερες λέξεις
απ΄ όσες θα χρειάζονταν για να περαστεί το μήνυμα
το σοβαρό τους ύφος
η σταθερή και χαμηλή τους φωνή
και η τεχνητή τους νωχελικότητα
και η απαισιοδοξία της πούτσας
τους
με κάνουν να θέλω να βλάψω τον εαυτό μου
λίγο αριστεροί
λίγο απολιτίκ
λίγο έτσι
λίγο ευαίσθητοι
λίγο καλοί άνθρωποι
λίγο στην πουστιά
λίγο τελειωμένοι
λίγο φοιτητάκια φρικαρισμένα
στη συνειδητοποίηση ότι δεν κάνουν και για τίποτα σοβαρό
λίγο τεμπέληδες
λίγο μπαμπινιώτηδες
λίγο ανωμαλάκηδες
λίγο ημιεπαγγελματίες φαφλατάδες
και γενικά
λίγο λίγοι·
αλλά στην τελική με γεια σας με χαράς σας
ρε γαμημένοι
δεν πειράζει, μπράβο σας
ποιος είμαι εγώ που θα σας πει πώς θα ζείτε;
_
π.ι.ε.β
και τι θα γίνει τώρα δηλαδή;
δεν θα ξεφύγουμε ποτέ από τους μαλάκες;
τι θα γίνει γαμώ την πουτάνα μου με το γαμημένο τους το κέρδος;
ό,τι αγαπάμε θα έρχονται και θα το κάνουν πρώτα προιόν και μετά μόδα και μετά θα το πουλάνε;
που στο διάολο γαμώ τα πεθαμένα τους θα πάει αυτή η ιστορία;
δεν θα ησυχάσουμε ποτέ;
είναι μάλλον λογικό να φταίμε εμείς και μόνο εμείς
που δεν τους παίρνουμε από την αρχή στις κλωτσιές να τελειώνουμε
και το παίζουμε λίγο κουλτούρα, λίγο διάλογος, λίγο καλή καρδιά
ρε, γαμώ τα σπίτια τους
γαμώ κάθετι εναλλακτικό, καφέ, μπαρ, μουσική, ποίηση
εναλλαγή για την εναλλαγή
που δεν προέρχεται από καμία ανάγκη εκτός από εκείνη του κέρδους
όλα αυτά λοιπόν τα γαμώ
γαμώ και εμένα τον μαλάκα που το παίζω ποιητής το 2019
τίποτα δεν άλλαξε
ένα ρεμάλι ήμουν και είμαι, που δεν του αρέσει και πολύ η σκλαβιά και το να λέει πολλά <<ναι!>>
και προτιμάει να πίνει και να τρώει ό,τι ώρα του γουστάρει
να κοιμάται μέχρι αργα
και όταν ερωτεύεται να μην φεύγει από το κρεβάτι
αλλά όλοι αυτοί οι ρουφιάνοι που με ευκολία και χαρά ξυπνούν στις 7 και παρατούν τον άλλο γυμνό
για να τρέξουν και να πουν όσα <<μάλιστα!>> δεν είπα σε ολόκληρη τη ζωή μου σε ένα μόνο 8ωρο
που προτιμούν να υποφέρουν από το να τρώνε και να πίνουν, τι διάολο θέλουν κοντά μου;
γιατί κάνουν πως μοιάζουμε και οι άλλοι γιατί δεν λένε τίποτα;
μήπως όντως μοιάζουμε;
μα πώς;
αυτοί οι μαλάκες σε πολύ λίγο θα πίνουν πάλι freddo cappuccino σε κολωνάτο και θα τον πληρώνουν 5 ευρώ
και πάλι θα επιλέγουν να πουλούν την ψυχή και την τέχνη τους στον σατανά
και πάλι όταν θα τους ρωτάω <<γιατί;>> θα κολλάει το στόμα και το μυαλό τους
και ξέρεις κάτι;
εγώ μαλάκας και ρουφιάνος δεν ήμουν ποτέ
και ο σατανάς εύχεται να μην τον σκεφτώ και τον πιάσω στο στόμα μου
να γιατί
_
α.επίθετη

στις περισσότερες γλώσσες
το “γράφω” προέρχεται από το
και σημαίνει: “χαράζω”
κι ίσως γι’ αυτό
δεν χαϊδεύει
ούτε έσας, ούτε εμάς
η πουτάνα, η ποίηση
κι ίσως για μας
ο δρόμος να είναι ακόμη πιο
σκοτεινός και αδιάβατος
κι ίσως για μας να είναι δυο φορές πιο
δύσκολο να βγούμε από το μαύρο
όμως οι στιγμές που έστω για λίγο
μας πετυχαίνει μια τυχαία αχτίδα του ήλιου
που λάμπουμε στα απόνερα
οι στιγμές που γράφουμε έναν στίχο
λες και αν δεν τον προλάβουμε
θα μας σκίσει τα χέρια

είμαστε σίγουρα πολύ πιο
ποιητές
από όλες σας τις προσπάθειες
για ποίηση
αθροισμένες
_
fâné

αυτό δεν είναι τέχνη
αυτό είναι σώματα μουδιασμένα, ανήμπορα να αγγίξουν ακόμα το ένα το άλλο και μιλάνε μόνο μέσα από ματιά πιο σκληρά και από μαχαίρια
αυτό είναι μια προσπάθεια. μια προσπάθεια να πάρουμε ανάσα μέσα στην πόλη που ‘χει γίνει σακούλα πλαστικιά δεμένη γύρω απ’το λαιμό μας
αυτό είμαστε εμείς
άνθρωποι αγρίμια που μαθαίνουν να δαγκώνουν πριν γλύψουν το χέρι όπου απλώνεται
και στήνονται πλάι ο ένας στον άλλον σαν σε εκτελεστικό απόσπασμα
με δεμένο στα σπλάχνα τον πιο αρχέγονο φόβο απ’ όλους
το άγνωστο
κανείς δε κουνιέται. κανείς δε σαλεύει
αυτό είμαστε εμείς
αν πέσουμε
θα πέσουμε μαζί
_
moody

στηρίζεστε σε χωρίς περιεχόμενο
ούτε συνέχεια
βαρύγδουπα quotes
‘δε γράφετε, σημειώνετε’
_κώστας moody

οι απόψεις σας
συγκεχυμένες
εξαρτώνται από το ποιον θέλετε να γαμήσετε κι
από το προς τα που φυσάει ο αέρας
που σας παρασύρει περισσότερο
εκείνη την περίοδο
ο τρόπος που η μία πρόταση διαδέχεται την επόμενη
και τα σχήματα λόγου σας
σπρώχνουν ένα βήμα παρακάτω το κεφάλι και τα βλέφαρα
ένα βήμα παραπάνω τις κόρες των ματιών
και σπρώχνουν κι ένα βήμα την υπομονή
προς το τέλος της
το δικό σας ήρθε
όταν ανοίξατε το στόμα
λύκοι με δόντια αιγοπρόβατου
κι αρχίσατε να ξερνάτε ασυνάρτητες
grande μαλακίες
και τα νοήματά σας;
δεν.υπαρχουν
επειδή δεν έχετε νοήματα
επειδή το νόημα δεν έχει τόση σημασία
όση το να δείχνεις ότι το παίρνεις προσωπικά
και προσωπικά
βαρέθηκα και να ακούω
και να διαβάζω
και να βλέπω
και καταλαβαίνω πολύ περισσότερο
κάποιον που σουφρώνει τα φρύδια
και γελάει σαρκαστικά
μόλις ακούσει για ποίηση
απ ‘ότι καταλαβαίνω
τα αλαμπουρνέζικα του κάθε ψιλοδιανοούμενου
κι επειδή δε βαριέμαι μόνο
αλλά χάνω και χρόνο απ’ τη ζωή μου
είναι η πρώτη
και η τελευταία φορά
που παριστάνω ότι υπάρχετε
κι ότι έχετε την οποιαδήποτε σημασία
από ‘δω και πέρα
απλά
θα σουφρώνω τα φρύδια και θα γελάω σαρκαστικά και
σας υπόσχομαι
να µη σας ξαναπιάσω στο στόμα μου
και να µην τολμήσω ποτέ να σας αναστατώσω ξανά
μόνο αν κι εσείς υπόσχεστε
από ‘δω και μπρος
να κρατάτε τα εκτρώματα σας
αυστηρά
για τον εαυτό σας

σύμφωνοι;

- the bad poetry social club grc

كلمات أغنية عشوائية

اهم الاغاني لهذا الاسبوع