a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 #

mohajem – gharib tar كلمات اغاني

بینا نابینا می شه تو این جو کور
حقیقت رو نمی بینه حتی بدی دست تکون
وقتی شکم ها پر بشه می شه کله پوک
جنبش های جنسی جای مغز خر مغز خوک می خورن
هرجا می ری بحث پول انسانیت سرنگون
باطنی قبرستون ظاهری رقص نور
تو زندگی عدالت رو دیدم فقط ته گور
چون با پول پرداخت نمی شه قبض روح
انگار توی محفل امیال نفسی شاعرم
سربازم ولی واسه سرپیچی حاضرم
گاهی اوقات حتی از دست خودم عاجزم
انقدر وقت کشی کردم حس میکنم قاتلم
ظلم می کنیم به همدیگه مثل نقل و نبات
از خدا شاکیه که چرا نیست صلح و صفا
می کنیم کفر رو غذا می کنیم شکر رو قضا
می کشیم مشت عذاب بکشیم مزد رو از آب
اعتیاد داریم به بندگی ناشیانه
بازم خدا رو می بینیم تو میعادگاه مون
این دنیای خائن نمی شه آشیانه
می سوزیم از کارهای نکرده تا فیهاخالدون
وقتی شخصیت آدم ها با اسکناس عوضه
تو وادی ادب دیدم اختلاف طبقه
اگه آدم با عقل می ره اشتباه هر دفعه
پس تعجبی نیس ببینه اجتماع صدمه
منم حوصله ندارم دیگه نصحیت کنم
اما بذار اینو بگم قبل تسلیت گفتن
خیلی ها مدعی بودن از شخصیت پُرن
ولی چه شیرهایی که درگیر خریت شدن
خدا منزوی آدم ها محو حواشی
دفاع از حقیقت سخت تر از فتح اراضی
اخلاق رو می کشن می شه صبرت سلاخی
واسه همین با همه دنیا تو مرز طلاقیم
تجمل گرایی واجب تره از نون شب
متری چندتا سکه می ارزه خونه بخت
خستگی ذهنی نمیره حتی با دوش سرد
افکار بی رفتگر همیشه می ده بوی گند
همه روشنفکر پشت قاب کافی میکس
ولی یک سری جون می دن جلوی آر پی جی
چطوری از کشتن سرباز وطن شاد می شی
انگار واسه بعضیا صدق می کنه داروینیسم
جنگ جدید عیان نیس ولی تاثیراتش هست
وقتی اصالت رو می کنه مثل ته سیگارش پرت
به امید جاودانگی می خوان از ایران برن
عاقبت همه مرگه فقط شهیدا زنده ان
به خودم می گم می رسی محکم بمون
تا اینجا هم کشیده مخم به زور
یه حسی بهم می گه پاشو بلند بگو
روشنفکر زیاده روشن دل کو
/

می شی پیرو غریضه ات
آدمیم یا اهریمن
انسانیت صدی چند
با مبدا مون غریب تر

چیزهایی می بینم تا یه هفته حالم بده
من شاید چون ندارم واسه شون هیچ پاسخی
می گم بازگو نکن شنونده نشه ناامید
می ریزمشون تو خودم مثل مازوخیسم
جامعه مثل یه غورباقه ی پخته شده ست
که نمی دونه فلج شده نمی تونه پاشه
همه چی تحت‌ ثبت و ضبطه بمونه تو بایگانی
من می خوام اینا که دیدم از حافظه م پاک‌ شه
چیه درمون این ها که دارن شهوت دیده شدن
این ها که هدر رفته غلط غلوط عمره
من که آرزومه آخرش تو وطنم بمیرم
چیه درمون این ها که وطن توشون مرده
تربیت ها که نمیان از بستر خونه
زندگی سالم خارج از دفترشونه
والدینی که چه گناه ها گردنشونه
می گی دیدنی نیست من می دم عمداً نشونت
وقتی پول مرزهای اخلاقی رو شکست می ده
جنگ خدا و شیطونه این نه شاه و آخوند
اونی که تنش رو جر داده جای چاقو
واسه کسی که براش مهم تره کاشت ناخون
زورش برسه که می کشتت حتی
حاضره زمین از خون‌ ما گلگون باشه
چون نمی خواستیم یه فاحشه الگوش باشه
و عاقبتمون شبیه سرخپوستا شه
وزن قافیه می شکونه کمر شعرا
سنگین مث مهریه رو کمر شوهرا
بفهمی می گیره ذهنت و بدنت رو عذاب
محزونم چون این نبود هدف شهدا
نوزادها می شن قصابی برای آزادی
و من بُهت زده از این تناقضم
مثل زنی که دیگه حامی حقوق حیوانات نیست
چون پسربچه شو سگ ها خوردن
هی واجب می شه نماز وحشت به ما
این کره زمینه صحرای محشره یا
مرده ها تنهاترن حتی پنجشنبه ها
من هم دیگه درنمیاد اشک از چشم هام
چرا آرومم نمی کنه حتی نماز
چرا؟ چی می شه می شن این طور پست‌ آدم ها
ها؟ شیشه ی عمر این ها آینه ی عبرته
خدا ما رو با بنده هات تنها نزار
حقیقت رو نمی شه پیدا کرد تو دود آتیش
فرقی هم نداره سیرمونی یا شکم گرسنه
مردم معمولاً چیزهایی رو قبول می کنن
که خوششون بیاد ازشون نه چیزی که درسته
می گن عشق گرونه ولی هست سکس مجانی
چون طرف اشتباهیه نگاه و سجده
خورشید بالاسرمون اینا پی مهتابی
فهمیدم خدا غریب تر از امام حسینه
/

کجاش عجیبه
خدا غریبه
گناه عدیده
خدا غریبه

- mohajem

كلمات أغنية عشوائية

اهم الاغاني لهذا الاسبوع