a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 #

the bad poetry social club (grc) - perfect strangers كلمات الأغنية

πιεβ

θα έρθουν οι μέρες που ο ήλιος δεν θα μας καίει
τα κορμιά μας θα είναι κατάλευκα
τα φιλιά μας μετά τις βουτιές θα είναι γλυκά
όλα τα χαμένα μπαλόνια θα προσγειωθούν σκασμένα στην θάλασσα
και το κύμα θα ξεβράσει μαζί με όλα τα βυθισμένα
το νερό δεν θα τρώει πια τα βράχια
και όλες οι κρυφές σπηλιές θα γεμίσουν με άμμο
τα παιδιά δεν θα χτίσουν άλλα παλάτια
τα άδεια μας μπουκάλια δεν θα ξανανάψουν φωτιές
και τα αποτσίγαρά μας θα χάνονται μαζί με τον καπνό τους
τα χαραγμένα ονόματά μας σε κορμούς και παγκάκια θα εξαφανιστούν
τα πλοία μονάχα θα φεύγουν από τα λιμάνια
κανένα δεν θα επιστρέφει
δεν θα έχουμε πια ανάγκη το αντηλιακό
δεν θα μετράμε τα άστρα, ούτε θα κάνουμε πια έρωτα υπό το φως του φεγγαριού
όστρακα, ιππόκαμποι και αστεριές δεν θα υπάρχουν
το φεγγάρι δεν θα φανεί ξανά
προσευχή δεν θα ακουστεί ξανά
μονάχα σιωπή
και τότε ξαφνικά θα ηχήσει μια καθολική κραυγή απ’ άκρη σ’ άκρη
σαν από μια φωνή
<<τα καταφέραμε!>>
όλοι μαζί θα συμφωνούμε επιτέλους
πως τα κάναμε θάλασσα
_
fâné
είναι η άμμος που κολλάει ανάμεσα στα δάχτυλα μου
μπαίνει σπίτι μου χωρίς να την εχω προσκαλέσει
και κορπάει παντού σε μικροσκοπικούς κόκκους
και όσο και να σκουπίζω πάντα κάτι μένει
και αυτό το κάτι
έρχεται και τρυπώνει κάτω από το σεντόνι μου το βράδυ
μπλέκεται στον ιδρώτα και το αντηλιακό καρύδα
και κρύβεται ανάμεσα στα μπούτια μου
ξυπνάω συγκαμένη σε ένα κρεβάτι άδειο, χωρίς σεντόνι πια και μαξιλάρι
και εσύ η άμμος έχεις σκορπίσει πάλι στις γωνίες του σπιτιού
και όταν περάσουν οκτώ με εννέα μήνες
φέρνω ακόμα μερικους κόκκους από εσένα στον πάτο της σαγιονάρας μου
και πια κάθε έπιπλο και κάθε ράφι, τα μάτια της κουζινας και τα χειμωνιάτικα μου ρούχα
ακόμα και ο σκύλος, όλα, όλα
όλα έχουν μια στρώση από εσένα
και το σπίτι μου μυρίζει πάντα καλοκαίρι
θέλω πάντα να σε σκέφτομαι
και ποτέ να σε βλέπω
γιατί όταν ανοίγεις το στόμα σου ακούω την απάντηση
σε όλα εκείνα που φοβόμουν να ρωτήσω
_
α. επίθετη

πάρε με σπίτι
και θα γίνω η σταγόνα ιδρώτα
που κρέμεται απ’ την μύτη σου
λίγο πριν τελειώσεις
θα είμαι η παλάμη
που θα στεγνώσει το μέτωπο
θα είμαι ένα χάδι ή
ένα κρύο ποτήρι νερό
στο κομοδίνο
πάνω στο χειρότερο ξενέρωμα
“πάρε με σπίτι”
αυτά είναι τα τελευταία λόγια μου
που θυμάσαι να ψιθυρίζω
μετά θυμάσαι μόνο πως
κλείνεις τα ιδρωμένα σου βλέφαρα αργά
τ’ ανοίγεις ξανά
και μ’ αγαπάς
κι έτσι όπως έχεις τα ματιά σου
καρφωμένα πάνω μου
θυμάσαι μόνο
αμυδρά να γίνομαι το άλλο σου μισό
θυμάμαι σαν όνειρο να ξυπνάω μαζί σου κυριακή
μαθαίνω απ’ έξω τα αγαπημένα σου τραγούδια
σου κάνω τα παιδιά
που ήθελες πάντα να ‘χεις
κλείνεις ξανά τα ματιά
και γίνομαι ξαφνικά χυμένος ελληνικός
πάνω σε μια λευκή εστία
γίνομαι στάχτη που πέφτει στο χαλί
και διαλύεται όταν πας να την μαζέψεις

με θυμάσαι αμυδρά σαν ένα καλοκαιρινό όνειρο πια
κι εγώ γίνομαι το σήμα
στο τηλέφωνο
όταν με φέρνεις στο μυαλό σου
και παίρνεις τους μπάτσους
δηλώσεις εξαφάνιση ενήλικου
κι όσο τους δίνεις την περιγραφή μου
μ’ ακούς να σου ψιθυρίζω από μια άλλη
τρίτη γραμμή
που εντοπίζεται κάπου στο μεξικό
“το μεγαλύτερο κόλπο μου το κρατάω πάντα για το φινάλε”

- the bad poetry social club grc

كلمات أغنية عشوائية

كلمات الأغاني الشهيرة