meindert talma - domela! lyrics
uit beginsel reist hij steeds
op de houten banken van de derde klasse der spoorwegen
hierna verder met de hondenkar
voor het doel bereikt is, een vergaderzaal, demonstratie, staking
of een vriendenwoning, wacht hem een opgehitste volksmenigte
stenen en vuil vliegen langs zijn hoofd
scheldwoorden striemen hem ‘t gelaat
beledigingen worden hem in ‘t gezicht gespuwd
met moeite houden politie en de aanhangers
hem uit de handen der massa
bloed druppelt langs zijn kleren
geen blik uit zijn oog, geen woord van zijn mond
geen gebaar van zijn hand verraadt wat er in hem omgaat
zijn begeleiders vechten met zijn belagers
hij stapt voort naar zijn doel, vrees schijnt hij niet te kennen
daar verschijnt hij en uit duizenden kelen klinkt het
eindeloos, één gejuich, één roep van heil en van verering
laat die man op dat ogenblik het leven vragen –
duizenden geven het
[koor]
domela!
hij is binnengetreden zonder dat zijn gelaat
ook maar een spoor van emotie toont
hij spreekt de massa toe en zegt haar
dat de hulde niet hem betreft, doch het sociale beginsel
waarvan hij de drager is
zijn hoge en slanke gestalte geeft
een indruk van zachtheid en kracht tegelijk
dit is een man die nooit een kind een klap
of een hond een trap zal geven
dit is een man die nooit het hoofd zal buigen
voor enige bedreiging of een stap sneller zal lopen voor enig gevaar
hij heeft het voorkomen van een apostel
zijn jezuskop steekt boven elke massa uit
zit hij op een tribune tussen honderd anderen
hij is het, die de blikken tot zich trekt;
ieder voelt en ziet in hem de leider, de aanvoerder
zijn stem blijft zacht, ook bij de grootste uiteenzetting
maar is toch tot in elke hoek ook van de grootste zaal verstaanbaar
zijn ogen staren soms in extase
terwijl de mond woorden spreekt
die als een blijde boodschap klinken van een nieuwe wereld
[koor]
domela!
zijn armen verheffen zich in sober gebaar
nu eens dreigend, dan aanbiddend, dan zegenend
iedereen hangt aan zijn lippen
de verlossing, die men verwacht en verlangt
wordt inherent aan domela
“niemand zal uitkomst brengen in uw ellende
gij moet uw eigen verlosser zijn
door vereniging zult gij een macht worden
waartegen anderen niet op kunnen
en dan zult gij krijgen: brood, recht, geluk en vrijheid voor allen!”
de gehele avond blijft hij in hun midden
bloemen worden hem aangeboden
de toespraken getuigen van een mateloze vergoding
doch in zijn ogen glinstert geen vonk van trots of van voldoening
niets, niets!
hij overnacht bij de arbeiders in hun krotten
desnoods met hen in hetzelfde bed
hij is voor hun de sociale dominee
met de blijde boodschap van een betere wereld
zij geloven in hem
hij is hun een heilige
[koor]
domela!
كلمات أغنية عشوائية