a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 #

koinoi thnitoi - μια κραυγή (mia kraygi) lyrics

[verse 1: βασίλης φωτιάς]
πέφτουν οι βολές κατά ριπάς απ ’τα πολυβόλα
κάθε σφαίρα ισότιμη και με κουτάκι κόκα κόλα
φόλα, στα παιδιά λες κι είναι αδέσποτα
κι όλα ευλογημένα, και με την ευχή σου δέσποτα
χτίζουμε τον κόσμο με θεμέλια από πτώματα
βάφουμε πολύχρωμα τα κόκκινα τοιχώματα
να μη φανεί το αίμα των αθώων
και δυο φορές το χρόνο στην ηρώων
η σιωπή είναι χρυσάφι για τις πολυεθνικές
για τις τράπεζες τις μητρικές και τις θυγατρικές
φονιάδες των λαών είναι κι οι θεατές
που βλέπουν το ναυάγιο ξαπλωτοί απ’ τις ακτές
δε φταίει ο πρόσφυγας, μα ’κείνος που τον έκανε
εκείνος που ολόκληρη τη γη πάντοτε ξέκανε
δεν είναι άνθρωπος σου λέω, δεν είναι έθνος
είναι το σύστημα που γέννησε το πένθος

[chorus: βασίλης φωτιάς]
μια κραυγή μωρού, κι ένα του δάκρυ
έπνιξε τη γη απ’ άκρη σ’ άκρη
μαύροι οι ουρανοί και μαύρο χώμα
σκέπασμα βαρύ για κάθε σώμα
πέφτουνε νεκροί, συνάνθρωποί μας
και συνενοχή ειν’ η σιωπή μας
άλλοι πια στον άδη δε χωρούνε
κι ούτε το θεό δε συγχωρούνε
[verse 2: μητσοφού]
αν υπάρχεις και ακούς θέλω αυτό το βράδυ
μια χάρη απ’ τις λίγες και γω να σου ζητήσω
πάρε με από δω δεν αντέχω το σκοτάδι
δεν γούσταρα εξ αρχής κανένανε να πολεμήσω
διώξε μέσα απ’ το μυαλό μου του πολέμου αυτή την φρίκη
την χώρα μου που οδήγησε προς τον αφανισμό
τον κόσμο όπως τον έφτιαξες εμένα να μου λείπει
κάνε κάτι δεν βαρέθηκες να βγάζεις τον σκάσμο
στείλε λίγο οξυγόνο δεν μπορώ άλλο το νέφος
με το ζόρι αναπνέω και κοντεύω να πνίγω
πέντε χρόνια δεν βαρέθηκες να με χεις μες στο πένθος
σε μια βάρκα μες στο κύμα να κάνω τον ναυαγό
μου γκρεμίσανε το σπίτι πρόσφυγας θέλαν να ζήσω
στοιβαγμένος σαν τα ζώα σε εγκατάσταση hot spot
την ζωή που μου διαλύσαν δεν μπορώ να ξανά χτίσω
για αυτό σε παρακαλώ απλά να βάλεις ένα στοπ

[bridge: αντώνης διαμαντίδης]
ο θάνατος είναι πικρός

[chorus: βασίλης φωτιάς]
μια κραυγή μωρού, κι ένα του δάκρυ
έπνιξε τη γη απ’ άκρη σ’ άκρη
μαύροι οι ουρανοί και μαύρο χώμα
σκέπασμα βαρύ για κάθε σώμα
πέφτουνε νεκροί, συνάνθρωποί μας
και συνενοχή ειν’ η σιωπή μας
άλλοι πια στον άδη δε χωρούνε
κι ούτε το θεό δε συγχωρούνε
[verse 3: παναγιώτα ευφροσύνη]
people are crying and children keep dying
yet we keep conspiring someone’s gonna save us all
stuck in the dark ages, blinded by our wages
history repeating on every page
paper is ruling, the first class is drooling
the whole world is stuck in the hum of refuelling
victims are screaming, each sunrise is bleeding
yet we walk around in the clouds safely day_dreaming
driving in cars, hanging out in our bars
as our people are sinking in bottomless jars
when will we learn every dollar we earn
is taken from crumbling lives as they burn?
uncover your eyes from this filthy disguise
each day is a flash flood of blood and we try
to tune out from a world which we choose not to hear
a world where humanity’s shadow is fear
to continue a life lived in ignorant bliss and forget we can tear down this man_made abyss

[bridge: αντώνης διαμαντίδης]
ο θάνατος είναι πικρός

- koinoi thnitoi lyrics

كلمات أغنية عشوائية

اهم الاغاني لهذا الاسبوع